Belgrade Tango Encuentro 2023
 |
| Belgrade Tango Encuentro. Μια από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις στον κόσμο. |
Το Βελιγράδι (Belgrade - Λευκή Πόλη), είναι η πρωτεύουσα της Σερβίας, κατοικείται από 1.750.000 περίπου κατοίκους και το διαπερνάνε δύο μεγάλα ποτάμια: ο Δούναβης και ο Σάβος που ενώνονται στο βόρειο τμήμα της.
 |
| Σημείο συνάντησης Δούναβη και Σάβου |
Έχει εμπλακεί σε 115 πολέμους και έχει βομβαρδιστεί, 44 φορές! Τελευταία φορά ήταν τον Μάρτιο του 1999, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε για την ειρήνη στην περιοχή.
Παρά ταύτα, κατάφεραν να κρατήσουν αρκετά σημαντικά κτήρια, μνημεία και υποδομές, ώστε να φτάσει σήμερα να είναι ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Είναι πολύ απλωμένη πόλη με σχετικά χαμηλή δόμηση και πολύ πράσινο.
Το ταξίδι αυτό για εμένα ήταν μια πρόκληση, τόσο για τον τόπο, αφού δεν είχα πάει στο Βελιγράδι και πάντα ήθελα να δω πως κατέληξε μετά από τόσες επιδρομές που έχει δεχτεί από ¨σωτήρες¨, όσο και για το πλήθος των χορευτών και το επίπεδο της διοργάνωσης, αφού μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, με περισσότερα από 250 ζευγάρια, από 323 πόλεις και 63 χώρες! Από το Βιετνάμ και τον Καναδά, μέχρι την Αυστραλία και την Νορβηγία. Βέβαια, για να το επιλέξουμε, έπαιξε ρόλο και ότι η ομάδα ¨Tango Natural¨, που το διοργανώνει, είναι αυτή που διοργανώνει και το ¨Summer Tango Camp¨ στο Kolasin του Montenegro, όπου είχαμε πάει τον Αύγουστο του 2018 (διαβάστε εδώ) και είχαμε περάσει τέλεια. Τόσο τέλεια, που ξαναπήγαμε και τον Αύγουστο του 2023, αλλά δεν ήταν τόσο τέλεια αυτήν την φορά (γι΄ αυτό θα γράψω στο επόμενο όμως).
Τα βασικά ερωτήματα είναι πάντα ίδια: Θα υπάρχει καλή μουσική; θα είναι καλό το χορευτικό επίπεδο; Θα είναι ζεστή – οικία η ατμόσφαιρα; Θα ταιριάξω σε μια αγκαλιά στην σωστή τάντα; Θα έχω μια καλή σύνδεση;
Αυτά, δεν είναι εύκολο να βγούνε. Τι πιθανότητες υπάρχουν να υπάρξει η κατάλληλη συναισθηματική κατάσταση, η αμοιβαία έλξη, η ταύτιση στην επιλογή της τάντας, στο χορευτικό επίπεδο και την τεχνική κατάρτιση, στην σωματική κατάσταση, αλλά ακόμα και στην μυρωδιά, για μπορέσει να πετύχει αυτή η βαθειά σύνδεση;
Πιστεύω ότι εγγυήσεις δεν υπάρχουν, είναι ένα ατελείωτο ρίσκο που, ως έναν βαθμό, συντελεί στην μαγεία αυτού του χορού, τουλάχιστον στο μυαλό μου. Αυτή η ¨τέλεια¨ συνθήκη που περιέγραψα προσπαθώ να μην είναι ο στόχος μου, γιατί, όταν άθελά μου παρασύρομαι στην αναζήτηση της, χάνω την επαφή μου με την πραγματικότητα και την ομορφιά που μπορεί αυτή να μου προσφέρει. Καλό δηλαδή το ¨παραμύθι¨, αν, κάπου, κάποτε, και το ευχαριστιέμαι ατελείωτα όταν το ζω, αλλά έχω περισσότερες πιθανότητες να ευχαριστηθώ την πραγματικότητα εδώ και τώρα, οπότε…
Για τις ντάμες τα πράγματα είναι πιο δύσκολα αφού δεν έχουν, συνήθως, το πλεονέκτημα της επιλογής και μπορεί να μείνουν αχόρευτες, ή να χορέψουν ελάχιστα. Όσο ενδυναμωμένος και να είσαι σαν άνθρωπος, νομίζω ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει και την ανάλογη, με την ψυχική επένδυση ή και τις προσδοκίες που δημιουργούνται, απογοήτευση.
Ως έναν βαθμό αυτό μπορεί να το αντιμετωπίσει μια διοργάνωση που έχει στραμμένο το βλέμμα στους καλεσμένους της και όχι στην τσέπη. Σε κάποια event που έχουμε πάει οι διοργανωτές σε συνεργασία με τους ντόπιους χορευτές – τριες (σχολές), εμπλέκονταν μέσα στο πλήθος και χόρευαν με τους καλεσμένους τους (εμάς), προκαλώντας μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το 2nd tangoaires marathon του 2023, όπου ένα φιλικό μας ζευγάρι που πήγε πέρυσι μας περιέγραψε την εμπειρία του και από πέντε Θεσσαλονικείς που πήγαν πέρυσι, φέτος πήγαμε είκοσι!
Τα απρόοπτα, φυσικά, δεν έλειψαν ούτε από αυτό το ταξίδι.
Όταν η διοργάνωση μας επιβεβαίωσε το registration, μας ενημέρωσε και ότι υπήρχε βανάκι για να μας μεταφέρει από το αεροδρόμιο προς το διαμέρισμά μας. Πετάξαμε εμείς την σκούφια μας και επικοινωνήσαμε με την οδηγό κλείνοντας θέση. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι η Ivana, θα μας έγραφε στα ππάρια της τελευταία στιγμή, αλλά το έκανε! Μας υποσχέθηκε όμως ότι στο τέλος του festival θα μας πάει από το διαμέρισμα στο αεροδρόμιο, όπως αρχικά είχαμε συμφωνήσει και να μην ανησυχούμε.
Η Κική, σκεπτόμενη ότι μετά από τόσο χορό θα ήταν ωραία να χαλαρώνουμε κάπως, έκλεισε ένα airbnb με τζακούζι μέσα.
Μαντέψτε ποιοι χόρεψαν ελάχιστα. 😅
Από Ελλάδα ήμασταν καμιά δεκαπενταριά. Κάποιοι ανέβηκαν με αυτοκίνητο. Άλλοι πήγαμε αεροπορικώς με την AirSerbia, χωρίς προβλήματα, το πώς γυρίσαμε όμως είναι ανέκδοτο, θα σας το πω μετά.
Και επειδή το τάνγκο είναι η αφορμή, η Κική είχε κάνει και μια ¨μικρή¨ προετοιμασία για τα υπόλοιπα (εγώ έτυχε να έχω δουλειά).
Ο ναός του Αγ. Σάββα χτίστηκε στην μνήμη του όταν το 1594 ο Μεγάλος Βεζίρης Σινάν Πασάς έκαψε τα λείψανα σε δημόσια θέα για να τιμωρήσει τους ντόπιους που εξεγέρθηκαν εναντίων του. Τον προωθούν ως τον μεγαλύτερο χριστιανικό ναό του κόσμου, αλλά έχω την αίσθηση ότι έχουν αυτοπαραμυθιαστεί εκεί πέρα. Πως λέμε για την Ελλάδα, ότι δεν είμαστε ρατσιστές; Ε, κάτι τέτοιο, ¨εθνική υπερηφάνεια¨ που λέμε.
Το νερό και εδώ θεωρείται κοινωνικό αγαθό και το κράτος προσπαθεί να το εξασφαλίσει στους πολίτες για να μην είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν. Έτσι, όλα τα συντριβάνια και οι βρύσες τους έχουν νερό που πίνεται.
 |
|
Ανδριάντας του πρίγκιπα Μιχαΐλο Ομπρένοβι του Γ΄ στην Πλατεία Δημοκρατίας που ηγεμόνευσε από το 1839 για καμιά 30αριά χρόνια. |
Εθνικό μουσείο Βελιγραδίου
 |
| Η ντάμα μου μετά τον χορό μας 😆 |
Είναι το μεγαλύτερο και παλιότερο μουσείο στην Σερβία.
Στην είσοδο ένας ξινός τύπος, φανερά βαριεστημένος από την ζωή του μας ζητάει να του παραδώσουμε ρούχα τσάντες, κλπ
Πολύ ενδιαφέρουσες αγιογραφίες!
Δείτε τα πρόσωπα των αγίων πόσο φωτεινά και υγιή είναι.
 |
Μαρία της Βουργουνδίας 1457 - 1482
Μνημείο Ευγνωμοσύνης στη Γαλλία
Μνημείο πεσόντων στην μάχη του 1916
Πρόκειται για μνημείο πεσόντων στην μάχη του 1916 που έγινε στην κορυφογραμμή του όρους Καιμάκτσαλάν, από την πλευρά της Ελλάδας. Στο σημείο εκείνο, σε υψόμετρο 2524μέτρα, υπάρχει επίσης κατασκευασμένο εκκλησάκι αφιερωμένο στον Πέτρο και Παύλο, γνωστό ως ¨εκκλησάκι του πρ. Ηλία¨.
Αυτό το εκκλησάκι είναι που υποδεικνύει και η ταμπέλα που υπάρχει στο μνημείο.
Η χώρα, παρά το ότι το παλεύει, δεν ανήκει στην Ευρωπαική Ένωση, αρνούμενη να αποδεχτεί τις απαιτήσεις που έχουν τεθεί ως ¨προϋποθέσεις¨.
Νόμισμα έχουν το δηνάριο και η αλλαγή από ευρώ θέλει προσοχή. Εγώ την πάτησα στην Bankomat, όπου πήγα για αλλαγή, αφού το μηχανάκι δεν δίνει υποδιαιρέσεις του χιλιάρικου, ούτε απόδειξη με ισοτιμίες, φόρους, ούτε τίποτα. Απλά μου μέτρησε τα χρήματα και τέλος! Μετά είδα από την χρέωση ότι μου το χάιδεψε το κολράκι.
Από τις αγαπημένες φάσεις ήταν όταν ταξιτζής, που μικρός ερχόταν για διακοπές στην Θάσο, μας πρότεινε το καλύτερο κεμπαμπτζίδικο του Βελιγραδίου. Φτάνουμε απ΄ έξω και είμαι έτοιμος για ¨δες τι γρήγορα κάνω μεταβολή και φεύγωωωωω…¨, αλλά τελικά, επειδή δεν βλέπουμε κάποιον να έχει λιποθυμήσει στο τραπέζι του και επειδή μας αρέσει να ζούμε επικίνδυνα, μπαίνουμε μέσα.
Μισή ώρα μετά συμφωνούμε ότι πρόκειται για το δεύτερο καλύτερο κεμπάπι που έχουμε φάει στα Βαλκάνια (το πρώτο εξακολουθεί να είναι στο Visoko) . Το ¨To Je To¨ είναι ένα λαϊκό μαγαζάκι δίπλα σε μια ταχαμούτι ακριβή συνοικία. Όλα γίνονταν από φρέσκο κιμά μπροστά μας. Μπράβο τους.
Οδηγικά επικρατεί αναρχία. Αναστροφές παντού, όπως νάναι, φανάρια κατακόκκινα που περνιούνται ως καταπράσινα, τα πεζοδρόμια κατειλημμένα και γενικά όλο αυτό με κάνει να αισθάνομαι σαν το ¨σπίτι¨ μου.
Σχετικά με το event τώρα.
Είναι Παρασκευή βράδυ, έχουμε ξεκουραστεί, μπανιαριστεί, σιδερωθεί και πάμε.
Το τεράστιο κτήριο είναι του 1958, αλλά πολύ καλά κατασκευασμένο και συντηρημένο, φαίνεται σαν καινούριο. Πρόκειται για χώρο στην 14, Bulevar vojvode Mišića, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις για την διεθνή έκθεση του Βελιγραδίου και είναι δίπλα στον ποταμό Σάβου.
Προβολικά μηχανήματα ρίχνουν φως στο ταβάνι με διάφορα μοτίβα και το αλλάζουν απλά και έξυπνα από το να είναι ένας απλός θόλος πάνω από το κεφάλι μας. Ο χώρος είναι οργανωμένος έτσι ώστε να υπάρχει περιμετρικά χώρος για να κάτσουμε και να έχουμε επαφή με την πίστα.
Μένω εντυπωσιασμένος από την ρύθμιση που έχουν κάνει στο ηχοσύστημα ώστε μια τόσο μεγάλη μεταλλική αίθουσα, με δεκάδες ηχεία ¨δορυφόρους¨ να καλύπτεται με γεμάτο και ζεστό ήχο και να μην έχει αντίλαλο. Χωρίς αντίλαλο το στάδιο; Από τα λίγα πράγματα που γνωρίζω σχετικά με την ηχοκάλυψη, αυτό είναι από τα πιο δύσκολα. Το λέω ξανά και ξανά στην παρέα. Τόσα μπράβο μαζεμένα δεν έχω πει ούτε στην κόρη μου.
Από την επόμενη μέρα το πράγμα άρχισε να χαλάει και στο τέλος ¨μάτωσαν¨ τα αυτιά μας! Δεν είχα που να πάω να χώσω το κεφάλι μου για να ηρεμήσει από τις διπλές ¨μποτιές¨ και τα βιολιά με βάθος 5 δευτερολέπτων. Δεν ξέρω τι συνέβη. Αν γινόταν αυτό στην Ελλάδα θα ήταν επειδή μάλλον είχε πάει κάνας ξερόλας να ¨φτιάξει¨ τον ήχο που τα πριμάκια ακούγονταν ¨ξερά¨. Αν και τώρα που το συζητάμε μπορεί να βρισκόταν και εκεί κανένας τέτοιος, αυτές οι μλακίες δεν γίνονται από μόνες τους ;)
Τεσπα. Ξεκινάμε κάποιους χορούς στην αρχή, αλλά η ατμόσφαιρα είναι κρύα και στην κυριολεξία. Τα cabeceos γίνονται δύσκολα λόγο απόστασης και ταχύτητας. Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι δεν επιλέγουν οι καβαλιέροι. Οι ντάμες κάνουν τρελό cabeceo και αν δεν πάρεις χαμπάρι (που δεν πήρα), έρχονται σε παίρνουν από το χέρι και τέλος η ιστορία. Εγώ σε αυτήν την φάση βολεύτηκα λίγο στην αρχή, αλλά καθώς δεν προλάβαινα να διαλέξω, έμενα με αυτές που το επίπεδο δεν ήταν παρόμοιο με το δικό μου και δεν περνούσα καλά. Αντίστοιχα δεν περνούσαν καλά και οι ντάμες τις παρέας μας που δεν ήταν συνηθισμένες σε τόσο επιθετικές καταστάσεις και δεν προλάβαιναν. Αν και την πρώτη βραδιά χόρεψαν, το ρεζουμέ δεν ήταν καλό. Εγώ, μετά το τρελοκομείο της πρώτης βραδιάς, αποφασίζω να είμαι πιο προσεκτικός και να χορέψω μόνο αυτές που θέλω. Έστω και μια καλή τάντα να μου βγει θα είμαι οκ. Και τότε, τότε συνέβη το μαγικό. Ντάμες που ήθελα να χορέψω και δεν τις προλάβαινα, τις έχανα οριστικά, δεν τις ξαναέβλεπα όλο το βράδυ! Μα τι διάλο… Που πηγαίνανε; Βαρέθηκα να ψάχνω γύρω, γύρω! Και κάθε γύρα ξέρεις ε; Έχανα ολόκληρη την τάντα. Καταλαβαίνεις για τι κλίμακες χώρου και πλήθους μιλάμε;
Αργότερα μάθαμε ότι οι απογευματινές μιλόνγκες ήταν λίγο πιο φυσιολογικές. Εμείς δεν πηγαίναμε όμως, αφού μετά τις ατελείωτες εξερευνήσεις της κάθε μέρας, μπαίναμε στο τζακούζι και βγαίνοντας ψάχναμε το πιο κοντινό κρεβάτι.
Μια στιγμή που ένοιωσα κάπως ανθρώπινα ήταν όταν το Σάββατο βράδυ βγαίνουμε να πάρουμε ταξί και ο διοργανωτής μας σταματάει. Μας λέει ότι οι ταξιτζήδες που περιμένουν απ΄ έξω ελεύθερα είναι κλέφτες, ότι μας είχε στείλει mail που μας έγραφε να τους αποφύγουμε και μόνο μέσω εφαρμογής PINK TAXI να καλούμε.
Την επόμενη μέρα μια φίλη μας που είχε βγει πιο νωρίς και πήρε ταξί από κει έξω, μας είπε ότι πλήρωσε 35Ε για ίδια διαδρομή που εμείς πληρώσαμε 25Ε.
Εμείς τις επόμενες ημέρες χρησιμοποιήσαμε πολύ την εφαρμογή και ήταν αξιόπιστη. Το μόνο πρόβλημα ήταν στο ότι όταν χρειάστηκα να πάω να πάρω μια βαλίτσα και να γυρίσω, η διαδρομή για να επιστρέψω έπρεπε να γίνει από την αρχή μέσο εφαρμογής ως ¨νέα αφετηρία¨ και να προλάβει να απαντήσει πρώτος ο ταξιτζής που με είχε φέρει, αλλιώς, θα έπρεπε να με αφήσει στην βροχή να με πάρει ο άλλος! Εδώ θα του έλεγες απλά, φιλαράκι μισό να πάρω κάτι και επιστρέφουμε. Δεν θα ήταν βέβαια θέμα, αλλά επειδή το να καλείς από την εφαρμογή έχει προ-χρέωση 300 RSD, που αντιστοιχούν σε 2,5Ε περίπου, μου βγήκε 5Ε , μόνο το ότι χρησιμοποίησα την εφαρμογή για το συγκεκριμένο δρομολόγιο και επειδή ήταν ΣΚ, που οι ταρίφα είναι διπλάσια, για διαδρομή 1,5 + 1,5 χιλιομέτρων περίπου, μου βγήκε γύρω στο πενηντάρικο!
Στο event ξανά
Το πρώτο ζευγάρι χόρεψε σε άλλο χώρο, κάτι σαν welcome milonga. Ουσιαστικά το event ξεκίνησε με Gioia Addalle και Simone Facchini, ακολούθησαν η Francesca Sutera και Giovanni Eredia, μετά η Rocio Leguio και Bruno Tombari, Augustina Piaggio με Carlito Espinoza και τελευταίοι, την Κυριακή η Juana Sepulveda με τον Chicho Frumboli.
Ο κόσμος φάνηκε ευχαριστημένος, αλλά ο Chicho με την Juana προκάλεσαν ¨χαμούλη¨ και χόρεψαν συνολικά εφτά τραγούδια*. Ο κόσμος δεν τους άφηνε να φύγει με το χειροκρότημά του. Μάλιστα, στην φετινή διοργάνωση (2024), η Juana και o Chicho, βλέπω είναι πάλι καλεσμένοι να χορέψουν.
Αν θέλετε να δείτε όλο το πρόγραμμα** των ζευγαριών κάντε κλικ εδώ: Τα shows της εκδήλωσης
*Στα βίντεο που ανέβασε η διοργάνωση φαίνονται έξι γιατί δεν υπάρχει το πρώτο.
**Το νεαρό ζευγάρι Sonja Zivanovic και Darko Dozic, που παρουσιάζει το πρόγραμμα είναι οι ¨Tango Natural¨ διοργανωτές του event.
 |
| Τα κορίτσια μας Κική, Δέσποινα, Νάνσυ |
Δευτέρα μεσημέρι ήμαστε έτοιμοι για το ταξίδι της επιστροφής και η Ivana συνεπής μας περιμένει για να μας πάει με το βανάκι στο αεροδρόμιο. Λίγο μετά που ξεκινήσαμε όμως (σιγά μην δεν γινόταν φάση), μας ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να πληρώσουμε ένα εξωφρενικό ποσό. Ο λόγος είναι ότι πρέπει να πληρώσουμε και για τους άλλους δύο που δεν ήρθαν! Πιάνεις το σκεπτικό; Το φαντάζεσαι να στο λένε αφού είσαι μέσα, ενώ έχεις συνεννοηθεί αλλιώς και όταν σου την έχουν παίξει είδη μια φορά πριν; Κανονικά εγώ τώρα ξεκινάω τα γαλλικά και τα γερμανικά μη σου πω, αλλά δεν πρόλαβα. Σε χρόνο dt τελείωσε η φάση ευγενικά, με ένα ¨ok…¨, χωρίς την παραμικρή διάθεση να φέρει αντιρρήσεις. Μου έκοψε την χαρά ρε σου λέω.
Για ένα καλό κλείσιμο όμως χρειάζεται κάτι πιο δυνατό.
Την προηγούμενη το βράδυ, δύο από τις ντάμες μας έφυγαν άρον,
άρον να προλάβουν το αεροπλάνο τους. Τις χαιρετήσαμε και είπαμε να βρεθούμε Ελλάδα
για τα υπόλοιπα. Όταν μπήκαμε όμως στο αεροδρόμιο την επόμενη το μεσημέρι, τις βρήκαμε εκεί να περιμένουν το ίδιο
αεροπλάνο με μας! Η πτήση τους είχε ακυρωθεί.
Με την δικιά μας τα πράγματα πήγαν λίγο καλύτερα αφού είχαμε καθυστέρηση μόνο τρεις ώρες (παρά δέκα λεπτά).
 |
| Για όσες πτήσεις καθυστερούσαν υπήρχαν γα τους επιβάτες απεριόριστα πακέτα με νερό σάντουιτς και γλυκό, που ομολογώ ότι δεν ήταν για πέταμα (εκτός αν είχα πάθει βραχυκύκλωμα από την πείνα και δίψα, οπότε τα έβλεπα αλλιώς). |
Αν ξαναερχόμουν:
Θα ερχόμουν με το αυτοκίνητο. Ο χρόνος που κάναμε συνολικά για να πάμε, από την στιγμή που ξεκινήσαμε από το σπίτι μέχρι την στιγμή που φτάσαμε στο διαμέρισμά του Βελιγραδίου ήταν λίγο μικρότερος από αυτόν που έκανε η άλλη παρέα με το αυτοκίνητο. Αν συνυπολογίσουμε και την ταλαιπωρία με την airserbia στον γυρισμό, αλλά και τα χρήματα που δώσαμε σε ταξί, μου βγήκε…. ο κούκος αηδόνι!
Θα βολτάριζα λίγο περισσότερο σε περιφερειακούς δρόμους και συνοικίες. Δεν νιώθω ότι είδα πως είναι στην πραγματικότητα το Βελιγράδι.
Υπάρχουν πολλές αναφορές για την νυχτερινή ζωή του και παρόλο ότι δεν με ενδιαφέρει να πάρω σβάρνα τα μπαράκια και να κατεβάζω τον άμπακα, θα ήθελα να δω κάτι αντιπροσωπευτικό.
Θα ήθελα να δω περισσότερες εκκλησίες (όπως την Ευαγγελική εκκλησία και άλλα μουσουλμανικά κτήρια), το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (αγαπώ το θάρρος και το θράσος της Αμπράμοβιτς), δημόσια κτήρια, κλπ.
Θα κανόνιζα βόλτα με το ποδήλατο παρόχθια.
Στα αρνητικά:
Η δεύτερη τράπεζα που προωθούσε η διοργάνωση για την καταβολή του κόστους εγγραφής χρέωσε σε φίλη μας 45Ε (!) έμβασμα εξωτερικού, σε αντίθεση με τα 7Ε που χρέωσε η δικιά μας.
Η αίθουσα από την δικιά μας πλευρά ήταν πολύ κρύα.
Και εδώ παρατηρήσαμε ότι χόρευαν μεταξύ τους (πχ οι ασιάτες). Ρε φίλε έρχεσαι από την άλλη άκρη της γης για να χορέψεις με την γειτόνισά σου;
Στην είσοδο της αίθουσας υπήρχαν σεκιουριτάδες, χωρίς διακριτικά, σαν μπράβοι κανενός σκυλάδικου που ζητούσαν (και ανάγκαζαν), από τον κόσμο να πετάξει ότι φαγητό και ποτό είχαν μαζί τους! Η διοργάνωση είχε ενημερώσει κανέναν ότι δεν επιτρέπεται το φαγητό - ποτό απ΄ έξω; ΟΧΙ. Τότε ρε άνθρωποι πως αναγκάζετε τόσο κόσμο να τα πετάξει; Τον ρωτάτε τον καλεσμένο σας αν μπορεί να φάει ή να πιει τα δικά σας; Αν εγώ δεν τρώω (που δεν τρώω), τις αηδίες που πουλάτε για σάντουιτς, να μην έχω τίποτα να φάω;
Στα θετικά:
Οι τιμές του event. Μπύρα, κρασί και νερό, όλα μαζί 1050RSD (9E)
Τα παιδιά της διοργάνωσης. Τους έβλεπα παντού και πήγαιναν με ¨χίλια¨.
Θα ξαναπήγαινα σε αυτό το event;
Όχι. Δεν με αφορά μια τέτοιας κλίμακας εκδήλωση. Δεν είναι του γούστου μου. Εγώ χρειάζομαι χρόνο ποιοτικό με τους συγχορευτές μου, να γνωριστώ. Τον χρειάζομαι για τον εαυτό μου πρώτα απ΄ όλα. Έχω ανάγκη να εγκλιματίζομαι αργά, θέλω χρόνο να παρατηρήσω, να καταλάβω, να αισθανθώ.
ΥΓ, Στο επόμενο ξεκινάει σούπερ ταξιδιωτικό με το βανάκι που κάναμε στα Βαλκάνια, όπου τριγυρνούσαμε τον Αύγουστο και όταν βρίσκαμε ευκαιρία χορεύαμε.
Να είστε Γεροί και Χαρούμενοι!
Τα λέμε σύντομα.
