Θεσσαλονίκη - Κολάσιν
Αυτό ήταν ένα ταξίδι που είχε ως πρώτο σταθμό ένα μοναδικό τάνγκο event στο Kolašin (Κολάσιν) που συζητούσαμε όλη την χρονιά ότι θα πάμε και επίσης δεδομένη ήταν η ημερομηνία επιστροφής. Από κει και πέρα όλα ήταν ανοιχτά, πάμε και όπου βγει, δηλαδή.
Εγώ, εν τω μεταξύ, εγώ έχω περάσει σχεδόν 16 μήνες στο εργαστήριο μετατρέποντας ένα βανάκι σε αυτοκινούμενο τροχόσπιτο. Για να μπορέσω να το έχω ΑΠΟΛΥΤΩΣ έτοιμο, ώστε να μην καταλήξει το ταξίδι τραγωδία, έχω ¨ματώσει¨.
Έπρεπε να λειτουργούν όλα άψογα και τίποτα τεχνικό να μην μας χαλάσει την ¨ζαχαρένια¨.
Λίγες μέρες πριν την αναχώρηση λοιπόν, πρόλαβα να το τελειώσω και πέρασε με επιτυχία την επιτροπή του Υπουργείου αλλάζοντας χρήση από ΙΧ, σε ΙΧ Αυτοκινούμενο Τροχόσπιτο, ώστε να είμαι νόμιμος σε όλα. (δες εδώ τα σχετικά με την κατασκευή του).
Αυτό που δεν πρόλαβα να κάνω όπως ήθελα όμως, ήταν να πάω για καμιά βδομάδα σε πραγματικές συνθήκες ταξιδιού, ώστε να δω την λειτουργικότητά του και να διαπιστώσω προβλήματα ή βλάβες. Και ΦΥΣΙΚΑ κάτι έτυχε που κλήθηκα να αυτοσχεδιάσω για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Αλλά εγώ για αυτά ζω, οπότε…
Καθώς λοιπόν, ήταν ένα ταξίδι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο ήξερε η Κική μέχρι τότε, όλη την οργάνωση για το τι θα έπρεπε να έχουμε μαζί μας στο βαν την είχα αναλάβει εγώ. Έτσι, για μήνες ολόκληρους πριν την αναχώρηση έγραφα λίστες, κατεβατά ολόκληρα με το τι θα φορτώναμε. Από το τι ποτήρια και πόσο χαρτί τουαλέτας θα έχουμε, μέχρι να βρεθούμε σε αγορά, μέχρι τι πετσέτες και παπούτσια θα πάρουμε μαζί μας ώστε να αντιμετωπίσουμε όλες τις συνθήκες. Ο χώρος στο βαν, βλέπεις, είναι περιορισμένος οπότε θα έπρεπε να γίνουν θυσίες σε αξεσουάρ και άλλα είδη. Βέβαια, απ΄ ότι αποδείχθηκε εκ των υστέρων, το ¨έσφιξα¨ πολύ το πράμα και αναγκαστήκαμε να κάνουμε αγορές στην πορεία, αλλά θα τα μάθετε στην ώρα τους αυτά.
Άντε, καλή ανάγνωση!
